به گزارش حلقه وصل، اگر جهان را یک دبیرستان فرض کنیم، ایالات متحده آمریکا همان دختر آس مدرسه است: عده زیادی از آن نفرت دارند، عده انگشت شماری او را می پرستند و همه رفتار او را زیر نظر دارند. هیچ چیز او از قلم نمی افتد. واکنش این کشور به همه گیری کووید19 برای جهانیان انعکاس یافته و تمام جزئیات آن از نزدیک زیر نظر قرار گرفته است.
هر گام اشتباه، هر خبط سیاسی و هر اظهار نظر همراه با انتشار اطلاعات نادرست در کنار رفتارهایی که نشان می دهند ایالت ها و دولت فدرال ما در ارتباط یا پیوستگی با هم نیستند، اطلاعات به شدت ارزشمندی را در اختیار جهان و به خصوص دشمنانمان می گذارد.
زمانی که من به عنوان مامور مخفی سیا کار می کردم و در مرکز ضد تروریسم سازمان و به طور خاص گروه تسلیحات بیولوژیک مشغول کار بودم، کاملا اطلاع داشتم که دولت چه اطلاعاتی را برای تروریست هایی که وظیفه ردگیری آنها بر عهده من بود انتشار می دهد.
به منظور شناخت کامل این تروریست ها، باید کاملا می فهمیدم که آنها چگونه و چرا به ایالات متحده و آمریکاییان به چشم دشمن نگاه می کردند.
اطلاع دقیق من از طرز برداشت آنها از نقاط ضعف ما، به من کمک می کرد تا طرح و نقشه های آنها را برای کشتن تعداد زیادی از مردم با به کارگیری اقداماتی محدود و ساده نقش برآب کنم. در حالی که به دنبال خنثی کردن طرح های شیمیایی آنها بودم، نه تنها باید دشمن را می شناختم، بلکه می فهمیدم که دشمن نیز چه شناختی از ما دارد.
وقتی این طرز فکر و روش شناسی را با واکنش پرزیدنت ترامپ نسبت به همه گیری کووید19 مقایسه می کنم، کشوری را می بینم که نه تنها در معرض خود ویروس قرار دارد، بلکه در معرض خطر حملاتی- به اشکال مختلف- از سوی دشمنانمان نیز قرار دارد. هر بار پیامی داده می شود که آشکارا اشتباه است - نظیر وقتی که پرزیدنت ترامپ گفت: «ما چیزی را که از چین می آید کاملا خنثی می کنیم» - اجازه می دهیم دشمنانمان بفهمند که این دولت طرح شفاف، فشرده و موثری را برای نحوه مدیریت یک بحران در دست ندارد، چرا که حتی وجود بحران را به رسمیت نشناخته است. وقتی اندرو کومو فرماندار نیویورک که در حال حاضر تعداد مبتلایان آن بیشتر از هر ایالت دیگری است (تا هنگام نگارش این مطلب 160 هزار نفر) مرتبا در تلویزیون ملی ظاهر می شود و از دولت فدرال درخواست دستگاه تنفس مصنوعی می کند، دشمنانمان می فهمند که تک تک ایالت های این ایالات متحده حمایت و زیرساخت های لازم را از دولت فدرال دریافت نمی کنند.
و نزاع بین ایالت ها بر سر دریافت تجهیزات پزشکی لازم، نشان از وضعیت متفرق و ناپیوسته این اتحادیه دارد. این وضعیت را با واکنش روسای جمهور پیشین به بحران های ملی زمان خود، برای مثال فرانکلین روزولت در برابر بحران بانکداری در سال 1933 و جرج دبلیو بوش بعد از حملات یازدهم سپتامبر مقایسه کنید. در هر یک از این موارد واکنش رئیس جمهور، اتحاد، وضوح و بسیج کلیت آمریکا را در قبال آن بحران به نمایش می گذاشت. دشمنان ما قدرت یک کشور را در اتحاد آن می بینند، کشوری با تمرکزی چشمگیر برای مصون نگه داشتن شهروندان خود.
ماه گذشته «فدرال پروتکتیو سرویس» یکی از ادارات وابسته به وزارت امنیت داخلی آمریکا یادداشتی غیرطبقه بندی شده را منتشر کرد که می گفت گروه های افراطی برتری طلب سفیدپوست گفته اند که آنها خود را نسبت به انتشار ویروس کرونا «متعهد» می دانند. این گروه ها جای نقاط ضعف ما را نشان داده اند که همانا سازمان های مجری قانون و اجتماعات اقلیت باشند.
ده روز بعد اداره خدمات سلامت و انسانی هدف یک حمله سایبری قرار گرفت. این مسئله گزارش نشد که این اداره در معرض خطر قرار گرفته است، اما چندین توئیت حاوی اطلاعات نادرست که به نظر می رسید از مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها باشد به دنبال آن منتشر شد، در حالی که عملا هکرها آنها را انتشار داده بودند. در نتیجه این سخن مبتنی بر فرض نیست: دشمنان در مواجهه با هرج و مرج و سردرگمی فعلی که ایالات متحده از خود به نمایش گذاشته می کند، پیشاپیش بسیج نیروهای خود را شروع کرده اند.
بیماری کووید19 یک همه گیری جهانی است؛ این وضعیت به ما یادآور می شود که همه ما به یکدیگر مرتبط هستیم، که همگی شهروندان یک سیاره ایم. این مسئولیت بر عهده این کشور است - کشوری که بیشتر از همه زیر نظر قرار دارد - که مسئولانه، اخلاقی و خردمندانه عمل کند. تاکنون تنها چیزی که از خود نشان داده ایم این بوده که ما فاقد رهبری هستیم، فاقد وسایل یا تجهیزات هستیم و فاقد یک سیستم ارتباطی به هم پیوسته ایم.
اکنون بسیار حیاتی است که نقاط ضعفمان را پنهان نگه داریم، به تفاوت ها بین احزاب سیاسی و ایالت ها خاتمه دهیم و به عنوان ملت متحدی که می تواند با سرعت و به شیوه ای امن علیه دشمنان خود دست به کار شود کمر همت ببندیم. چرا که تا همه گیری بعدی، تا اقدام بیوتروریستی بعدی، تا هک سایبری خطرناک بعدی تنها یک کلیک راه است.
نویسنده: تریسی والدر (Tracy Walder) افسر عملیاتی پیشین مرکز ضد تروریسم سیا
