آنچه دشمن سعی دارد از یکدستسازی حاکمیت به افکار عمومی القا کند، حذف سلایق گوناگون از سیاست و اجتماع و حاکم کردن یک نوع تفکر خاص با استفاده از اجبار و فشار است.
تجربه نشان داده است جماعت اصلاح طلبان، پریدن بر پالان رقیبهراسی را خوب بلدند.
ریاست جمهوری همچون شنا در دریایی متلاطم و طوفانی با مخاطرات پیدا و پنهان بسیار است. آنکه در استخر، شنای قابل قبولی نداشته، چگونه میتواند از پس چنین دریایی برآید؟
برخی اظهارات، اقدامات و برنامههای عملیاتی مدیران کشور نشان میدهد متاسفانه هنوز نسبت به «جنگ سیاسی» آمریکا علیه کشورمان شناخت و احاطه لازم را ندارند.
حال ماییم و مردی که زندهتر از دیروز است. آیا ما نیز زندهایم و گوشی برای شنیدن معنای زندگی و مرگ از زبان او داریم؟ آیا فیلسوفی پیدا میشود که معنای زندگی را از منظر مردی که در تعقیب مرگ بود بنویسد؟
روحانی: این تحریمها (تسلیحاتی) تحت هر شرایطی بازگردد، پاسخ ما پاراگراف آخر نامهای است که من به سران ۱+۴ نوشتم.
عدهای از خوشخیالان میگویند برای مذاکره مجدد باید منتظر رئیسجمهور بعدی آمریکا بود.
این نوع ارتباط و سخن گفتن با افکار عمومی، هوشمندانه و تاثیرگذار است. ارتباطی که متاسفانه اغلب مسئولین کشور فاقد آن هستند.
اغلب کشورهای منطقه - بهخصوص پادشاهیهای حاشیه خلیج فارس- تا زمانی که آمریکا و کشورهای اروپایی بهطور رسمی شیوع کرونا در کشورهای خود را تایید نکردند، حاضر به اطلاعرسانی در این مورد نشدند.
ترکها سالهاست با حضور بیش از سه میلیون پناهنده سوری در کشورشان آشفته شدهاند و اکنون با هجوم بیشتری از ادلب روبهرو هستند.
فارغ از ترکیب سیاسی و جناحی مجلس یازدهم، کشور با مسائلی فراجناحی و کلان روبروست.
تهیه خوراک برای دشمن هنر خاصی نیست. البته شاید هم اشکال از ماست که از این جماعت انتظار بینش افلاطونی و توبه از حمله به شورای نگهبان داریم.
کدام کشوری در دنیا جرات و جسارت این را دارد که آمریکا را بطور مستقیم به چالش نظامی کشیده و پایگاه آن را موشکباران کند و از موضعی مقتدرانه مسئولیت آن را بر عهده بگیرد؟
آمریکا و انگلیس و شیپورهای آنان - از بیبیسی و رویترز گرفته تا صدای آمریکا و...- نمیخواهند ملت ایران، به خصوص نسل جوان بدانند بر ما چه گذشته است.
باید از این فرنگرفتهها و شیفتگان غرب پرسید، شما برای حکمرانی خوب چه کردید؟ کدام قدم را برداشتید؟ کدام طرح و لایحه را تنظیم و تصویب کردید؟ رفقای شما حتی حاضر به اعلام عمومی اموال خود نیستند.
مشکل کار اینجاست که میان بسیاری از تصمیمسازان و تصمیمگیران با عموم مردم فاصلهای عمیق وجود دارد. آقای رئیسجمهور از پشت شیشه دودی ماشین وضعیت مردم را میسنجد.
گویا برخی مسئولین دچار واهمه و رودربایستی بوده و نمیخواهند بپذیرند ما در وسط معرکه جنگ با دشمن قرار داریم.
روحانی که بیبهانه به این و آن میتازد، به نوعی پاسخ سخنان خود را هم میدهد.
این جنگها با تمام آسیبها و عوارضی که دارند در عین حال میتوانند به فرصت تبدیل شده و نقاط ضعف را به نقاط قوت تبدیل کنند.
اصلیترین ابزار این فریبکاری محاسباتی و تدلیس راهبردی، بمباران رسانهای و وارونهنمایی واقعیتهاست.