آوینی مینویسد: تا هنگامی که روشنفکران سخن میگویند و ما ساکتیم چیزی نیست اما وای از آن هنگام که ما هم بخواهیم چیزی بگوییم! فریاد میزنند که: آی! آزادی نیست به کسی اجازه حرف زدن نمیدهند این دیکتاتورها!