نماینده ملکه در کشورهای جنگ‌زده در راه تهران/ «سایمون شرکلیف» سفیر جدید انگلیس در ایران کیست؟ +عکس و فیلم

سرویس جهان حلقه وصل - پایگاه اینترنتی دولت انگلیس روز دوشنبه، ۲۱ ژوئن ۲۰۲۱ (۳۱ خرداد ۱۴۰۰)، با انتشار بیانیه‌ای از تصمیم لندن برای تغییر سفیرش در ایران طی هفته‌های آتی خبر داد[۱]. این تصمیم که به نظر می‌آید با توجه به نتیجه‌ی انتخابات ایران و در قالب شطرنج سیاسی بین دو کشور قابل‌تعریف باشد، «سایمون شرکلیف» را جایگزین «رابرت مک‌ایر» سفیر فعلی و جنجالی انگلیس در ایران خواهد کرد[۲].

در تاریخ ۱۰ مرداد نیز راب مک ایر در صفحه شخصی خود خبر داد که تهران را به مقصد لندن ترک کرده است. مک ایر در پیامی به مناسبت اتمام ماموریتش در ایران که در صفحه رسمی اینستاگرام سفارت انگلیس در ایران منتشر شده، نوشته است: در طول سه سال حضور در ایران، سیاست در داخل و خارج از کشور همچنان پیچیده بوده است. با این حال باعث افتخار من بوده که به عنوان سفیر در اینجا خدمت کنم.

در ادامه‌ی گزارش پیش رو سفیر جدید انگلیس در تهران را بیش‌تر معرفی خواهیم کرد.

«سایمون شرکلیف» قرار است از حدود دو ماه دیگر، سفیر انگلیس در تهران شود (+)

رزومه‌ی رسمی «سایمون شرکلیف»

بیانیه‌ی دولت انگلیس مختصر است: «آقای سایمون شرکلیف به عنوان سفیر علیاحضرت در جمهوری اسلامی ایران پس از آقای راب مک‌ایر منصوب شده است. آقای شرکلیف مسئولیت جدید خود را طی ماه آگوست سال ۲۰۲۱ به عهده خواهند گرفت.» در ادامه‌ی این بیانیه نیز خلاصه‌ای از سابقه‌ی شغلی شرکلیف از زمان پیوستنش به وزارت خارجه‌ی انگلیس تا پیش از انتصابش به عنوان سفیر این کشور در ایران آمده است. این سابقه نیز از این قرار است:

◄ ۱۹۹۸: پیوستن به دفتر امور خارجه، مشترک‌المنافع، و توسعه [نام رسمی وزارت خارجه‌ی انگلیس]

◄ ۱۹۹۸ تا ۱۹۹۹: دستیار مدیر پذیرش، دپارتمان مدیریت منابع، دفتر امور خارجه، مشترک‌المنافع، و توسعه

◄ ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۳: دبیر دوم - امور سیاسی، تهران

◄ ۲۰۰۳: رئیس بخش سیاسی، دپارتمان سیاست عراق، دفتر امور خارجه، مشترک‌المنافع، و توسعه

◄ ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴: منشی شخصی نماینده‌ی ویژه‌ی انگلیس در عراق، بغداد

◄ ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶: مدیر مطبوعات و سپس سخنگوی موقت، دفتر امور خارجه، مشترک‌المنافع، و توسعه

◄ ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸: دبیر اول - تهدیدهای استراتژیک، واشینگتن

◄ ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۸: مشاور سیاسی موقت، کابل

◄ ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱: دبیر اول - امور افغانستان/پاکستان، واشینگتن

◄ ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۲: معاون رئیس، دپارتمان جنوب آسیا، دفتر امور خارجه، مشترک‌المنافع، و توسعه

◄ ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴: رئیس، دپارتمان مبارزه با تروریسم، دفتر امور خارجه، مشترک‌المنافع، و توسعه

◄ ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶: معاون رئیس هیأت اعزامی، آبوجا [پایتخت نیجریه]

◄ ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۸: سفیر علیاحضرت در یمن

◄ ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱: مدیر، امنیت ملی، دفتر امور خارجه، مشترک‌المنافع، و توسعه

سفیرِ دنیاگشته و جنگ‌دیده

شرکلیف بعد از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه کمبریج در سال ۱۹۹۵، دو سال داوطلبانه به آموزش شیمی در یک مدرسه‌ی دولتی در تانزانیا مشغول بود[۳]. وی سال ۱۹۹۸ به کشورش برگشت و به عضویت وزارت خارجه‌ی انگلیس درآمد. سفیر جدید انگلیس در ایران احتمالاً برای پیدا کردن آدرس در تهران، حداقل اطراف سفارت‌خانه‌ی انگلیس، مشکلی نخواهد داشت؛ هرچه باشد آقای شرکلیف در اولین مأموریت خارجی‌اش، بعد از یک سال کار اداری در وزارت خارجه، همین‌جا به سفارت انگلیس در تهران اعزام شد؛ جایی که سه سال دبیر دومی سفارت در امور سیاسی را به عهده داشت.

سایمون شرکلیف بالای سر فرزند اولش  «آلکس فرانسیس جورج شرکلیف» که ۵ دسامبر ۲۰۰۹ در بیمارستان «سیبلی» در واشینگتن آمریکا به دنیا آمد؛ شرکلیف در حال حاضر دو فرزند دارد (+)

اما ایران تنها کشوری در منطقه‌ی خاورمیانه و شمال آفریقا نیست که آقای شرکلیف می‌تواند آن را «خانه» ی خودش بنامد. سال ۲۰۰۳، همان سالی که جنگ عراق شروع شد، شرکلیف به عنوان رئیس بخش سیاسی دپارتمان سیاست‌های عراق در وزارت خارجه‌ی انگلیس منصوب شد و سپس به بغداد رفت تا در نقش منشی شخصی «جرمی گرین‌استاک» نماینده‌ی ویژه‌ی «تونی بلر» نخست‌وزیر وقت این کشور، در عراق، خدمت کند.

سال ۲۰۰۴ دوباره به لندن برگشت و در دفتر مطبوعات وزارت خارجه مشغول به کار شد؛ جایی که به سؤالات درباره‌ی ایران و عراق جواب می‌داد. یک سال بعد، مسئول ارشد مطبوعات، و سپس سخنگوی وزارت خارجه شد. سال ۲۰۰۶ برای کار روی موضوعات مربوط به مقابله با اشاعه به واشینگتن اعزام شد. وزارت خارجه انگلیس سپس تصمیم گرفت شرکلیف را حدود سه ماه، از نوامبر سال ۲۰۰۷ تا فوریه‌ی سال ۲۰۰۸، در افغانستان مستقر کند، که از سال‌ها قبل درگیر جنگ بود. وی به عنوان مشاور سیاسی موقت در سفارت انگلیس در کابُل مشغول به کار شد.

پس از این مأموریت کوتاه در افغانستان، دوباره به واشینگتن برگشت و تا سال ۲۰۱۰ آن‌جا در حوزه‌ی افغانستان کار کرد. سپس با تجربیاتی که اندوخته بود به وزارت خارجه انگلیس برگشت و اوایل سال ۲۰۱۱ معاونت رئیس دپارتمان جنوب آسیا را به عهده گرفت. سال بعد، ارتقا پیدا کرد و رئیس دپارتمان مبارزه با تروریسم وزارت خارجه‌ی انگلیس شد و تا سال ۲۰۱۴ در همین سِمت باقی ماند.

شرکلیف ماه فوریه‌ی سال ۲۰۱۴ عازم یکی دیگر از کشورهای آفریقایی شد: نیجریه. وی تا اواخر سال ۲۰۱۶ دیپلمات ارشد انگلیس در آبوجا، پایتخت نیجریه، بود؛ همان دوره‌ای که نیجریه به نوعی دچار جنگ داخلی بود و گروهک بوکوحرام فعالیت‌های تروریستی‌اش را در قالب ترور و گروگان‌گیری تشدید کرده بود. آخرین مأموریت خارجی شرکلیف پیش از اعزام به ایران، سفارت انگلیس در یک کشور جنگ‌زده‌ی دیگر بود: یمن؛ جایی که شرکلیف بالأخره عالی‌رتبه‌ترین نماینده‌ی کشورش بود و به عنوان سفیر خدمت کرد. با این وجود، بین سفارت انگلیس در یمن و سفارت انگلیس در تهران، شرکلیف نقش مهم دیگری هم در وزارت خارجه‌ی کشورش به عهده داشت؛ مدیر امنیت ملی در این وزارت‌خانه بود.

«آخرین سفر به اَمّان [پایتخت اردن]؛ خداحافظی با دوستان یمنی در آن‌جا و کمی گردشگری. ناراحتم از این‌که بعضی از مناطق باستانی یمن را ندیده‌ام؛ مطمئنم آن‌ها هم دیدنی هستند.»؛ نمونه‌ای از توئیت‌های «شرکلیف» به زبان عربی (+)

تصویری که «شرکلیف» از گردشگری‌اش در اردن منتشر کرده است (+)

سروگوشی که امیدواریم نجنبد

شرکلیف، به سبک تعدادی از سفرای انگلیس، هنگام خدمتش در یمن، علاقه داشت که به زبان عربی توئیت کند[۴]. تعدادی از سفرای قبلی انگلیس در ایران نیز سابقه‌ی توئیت به زبان فارسی را دارند، که از جمله‌ی آن‌ها راب مک‌ایر، سفیر فعلی، است[۵] که تا چند هفته‌ی دیگر مأموریتش تمام می‌شود. با این وجود، امیدواریم شرکلیف که ظاهراً یکی از علایق شخصی‌اش ماجراجویی است[۶]، پا جای پای مک‌ایر نگذارد. هنوز یادمان نرفته که مک‌ایر اواخر دی‌ماه سال ۱۳۹۸ در تجمع اعتراضی مقابل دانشگاه امیرکبیر و در حالی بازداشت شد که به طرز مشکوکی[۷] داشت از اعتراضات فیلم‌برداری می‌کرد[۸].

مذاکرات هسته‌ای میان ایران و شماری از کشورهای اروپایی، از جمله انگلیس، با حضور حسن روحانی (چهارم از راست، ردیف پایین) و محمدجواد ظریف (سوم از راست، ردیف پایین) در سال ۲۰۰۳، آخرین سال مأموریت اول «سایمون شرکلیف» در تهران (+)