به گزارش حلقه وصل، تقی میرزایی در یادداشتی به مقوله فرضیهی دستکاری بشری در ایجاد بارشهای سیلآسا پرداخته است:
متأسفانه در کشور ما هرگاه با یکی از انواع بلایای طبیعی روبرو میشویم، انبوه شایعات سریعاً پخش میگردد. بدون شک یکی از عوامل بروز این شایعات عدم توجه و اهتمام مسئولین و مخصوصاً اصحاب رسانه به مقوله "ترویج علم" است. ترویج علم منجر به تعامل سه حوزه جامعه، علم و حکومت میشود.
جامعهای که در آن تفکر علمی جریان دارد دچار عوامزدگی، عوامفریبی، توهم، سوء مدیریت و افت اعتماد نخواهد شد. هرگاه مردم در جریان دستاوردها و فعالیتهای علمی کشور و همچنین تلاشهای بینالمللی در عرصهی علم باشند، بهخوبی با تصمیمات کلان ملی اتخاذشده و سیاستگذاریهای علمی جمهوری اسلامی ایران همراهی خواهند کرد.
ازاینرو ترویج علم، جلو سوءاستفادهی جریانات سیاسی کشور از ناآگاهی و اغفالهای مردمی و هزینهسازی برای نظام را خواهد گرفت و جریان انقلابی کشور با پشتوانهی پتانسیل مردمی مستحکمتری به تصمیمسازی و تصمیمگیری در راستای منافع ملی خواهند پرداخت. بدون شک حساس کردن مردم به موضوعات علمی در فرآیندهای تصمیمسازی و تصمیمگیری کلان ملی اثرگذار خواهد بود.
نکتهای که وجود دارد این است که این رویکردها بایستی مدتها قبل از وقوع بحرانها صورت پذیرد، چه آنکه پرداختن به مسائل علمی در بحبوحهی فضای غبارآلود بحران منجر به اعتماد ملی و مردمی نخواهد شد و با شائبهی سیاسی بودن تحلیلهای علمی همراه است. ازاینرو یادداشت حاضر با اندکی تأخیر نگاشته شده است تا شاید بتواند از شائبه و اتهام سیاسی بودن برهد.
در بازه زمانی چهلروزهی اخیر به علت تغییرات الگوی جوی و هدایت جریانها یا سامانههای بارش زا به سمت فلات ایران، شهرهای مختلفی در اثر فعالیت شدید سامانههای بارشی باسیل یا بحران وقوع سیلاب مواجه شدهاند. بارش در بین عناصر اقلیمی حیاتیترین عنصر است که تقریباً تمامی ابعاد حیات کره زمین را تحت تأثیر خود قرار میدهد.
اما در مورد بارشهای اخیر کارشناسان وجود نقاط مرتفع در ایران را علت روی دادن بارشهای جدی در کشور و عدم رخداد بارشهای قوی در مسیر حرکت سامانههای اخیر دانستهاند. سامانههای جوی حاوی رطوبت زیاد، ممکن است در مسیر حرکت خود از روی کشورهای مختلفی رد شوند که به علت عدم وجود پستیوبلندی بارش جدی در آنجا رخ ندهد.
وقتی این سامانهها به سمت ایران حرکت میکنند با رشتهکوههایی مانند زاگرس برخورد کرده و بستههای مرطوب هوا بهصورت مکانیکی صعود مینمایند و درنتیجه با کاهش دمای هوا منجر به ایجاد بارشهای فراوانی میشوند.
اما سؤالی که این روزها زیاد مطرح شد این بود که آیا بارشهای شدید باران در کشور ناشی از بارورسازی ابرهاست؟ به گفتهی کارشناسان هنگامیکه یک سامانه بارشی بیش از نیمی از کشور را در برمیگیرد و حجم عظیمی از بارش در یک پهنه گسترده اتفاق میافتد موضوع بارورسازی نمیتواند امکانپذیر باشد.
بهعبارتدیگر در باروری ابرها که از پخش نانو ذرات نقره به کمک هواپیما و یا موادی شبیه به آن استفاده میکنند، ایجاد این میزان بارش نمیتواند قابلقبول باشد و اصلاً ازلحاظ اقتصادی نیز مقرونبهصرفه نیست. بارندگی یکی از پیچیدهترین و اتفاقیترین پدیدههای طبیعی است.
درواقع، تأثیر عوامل محسوس و غیر محسوس بهقدری در ایجاد آن دخیل است که این روند را از صورت نظامی قانونمند بهصورت ساختاری پیچیده سوق داده است. ازاینرو میتوان سامانههای بارشی را یکی از اقسام سامانهای پیچیده دانست که دارای دینامیکی بهشدت غیرخطی میباشند. ویژگی این سیستمها که بسیار آشفته و ظاهراً تصادفی مینماید معمولاً با حساسیت به شرایط اولیه، ناپایداری، غیر دورهای، قطعی و غیرخطی بودن تعریف میشود.
انگارهی دیگری که این روزها در مورد بارشهای سیلآسا مطرح هست، ایجاد اختلال و آشوب در سامانهی جوی از طریق دستکاری در شرایط اولیه سامانهی جوی است. اثر پروانهای نام پدیدهای است که به دلیل حساسیت سیستمهای آشوبناک مانند سامانهی جوی به شرایط اولیه ایجاد میشود. این پدیده به این اشاره میکند که تغییری کوچک در یک سیستم آشوبناک چون جو سیارهی زمین میتواند باعث تغییرات شدید در آینده شود.
بال زدن یک پروانه تغییر بسیار اندکی در وضعیت اتمسفر ایجاد میکند. اما در طول یک دوره، اتمسفر از حالتی که باید میبود، عملاً دور میشود. به همین دلیل، در طول یک دوره، یک گردباد که قرار بود سواحل اندونزی را تخریب کند، هیچوقت اتفاق نمیافتد یا ممکن است، گردبادی که اصلاً قرار نبود اتفاق بیفتد، رخ دهد.
این پدیده، بهعنوان حساسیت بالا به شرایط اولیه نیز شناختهشده است. پدیدههای پیوند از دور یکی دیگر از پدیدههای مؤثر بر بارشها هستند. این پدیدهها میتوانند در مناطق دوردست تشکیل شوند ولی اقلیم مناطق بسیار دوردست را متأثر سازند.
بهعنوانمثال النینو -یا پدیده پیوند از دور نوسان جنوبی- سبب افزایش قابلملاحظهی دمای آب اقیانوسهایی شده، که به سمت مناطق دوردست حرکت میکنند. این آب گرم به مناطق دیگر جابهجا میشود و درنتیجه افزایش تبخیر درون جو را در پی دارد. افزایش دمای سطح آب در اقیانوسها و دریاهای گرم میزان رطوبت انتقالی به سامانههای جوی را افزایش میدهد.
برخی کارشناسان علت بارشهای اخیر را فعالیت سامانهی سودانی میدانند که روی کشور سودان تشکیلشده و با انتقال رطوبت مناسب به درون آن توسط پدیده النینو شرایط ترمودینامیکی مطلوبی را پیدا نموده و در امتداد جریانات جنوبی، به ایران منتقلشده است.
اما سؤالی که اینجا مطرح هست این است که آیا بشر میتواند بهصورت مصنوعی افزایش دمای آب اقیانوس و پدیدهی النینو را ایجاد نماید؟ برای ایجاد این پدیده چقدر انرژی نیاز هست؟ پروژه هارپ چقدر توانایی انجام این کار را دارد؟
اگرچه تا گروهی کارشناس مدتی را در این رابطه تحقیق نکنند بعید است بتوان نتیجهی دقیقی در این رابطه گرفت و هرگونه اظهارنظر در رد یا قبول این فرضیه قطعاً ناصواب خواهد بود لکن اینها مواردی است که توجه و اهتمام بیشتر سازمانهایی مانند پدافند غیرعامل را میطلبد.
منبع: فارس