علی محمد مودب
اینکه ما مخاطب خود را چه فرض کنیم و به چه صورتی برای وی شعر بگوییم، منجر به این میشود که شعرها و مخاطبها را به خوبی درک کنیم و تولید شعر به خوبی و با هدف انجام شود. هنر ما، باید به صورت سازمانی امید و رویاها را به فضای عمومی جامعه منتقل کند؛ اینکه شاعران نمیتوانند در وضعیت اجتماعی امروز نقش درستی داشتهباشند، ناشی از این امر است که شاعران به خوبی نمیتوانند تشخیص دهند که جامعه و مخاطبان به چه نوع محتوایی نیازمندند. بزرگترین اتفاقات فکری و فرهنگی جهان در حلقههای کوچک شکل میگیرد؛ در شعر و ادبیات نیز یک انجمن کوچک –به شرط ایجاد مبانی و اصول شناختی درست- میتواند تاثیر بسیار بزرگ و شگرفی بگذارد. آنچه که اهمیت دارد این است که ما بتوانیم از حدیث و قرآن و شیوهی زندگی ائمه خروجیهای ادبی بسیار مناسبی را به جامعه تحویل دهیم. آقای دولابی سخنانی دارند که میگویند قرآن بخوانید؛ اگر حالی برای قرآن خواندن ندارید، خطوط قرآن را دنبال کنید. اگر توانایی آن را هم ندارید، قرآن را بغل کنید و یکجایی بنشینید. این حالت متمسک شدن، آثار و نتایج والایی را به دنبال میآورد.
انقلاب اسلامی، نبرد و جهادی جدی بین اردوگاه اسلام و شرک ایجاد کرد و از بین نزدیکان، دوستان و هموطنان ما شهدا و جانبازانی هستند که تجربهای جدی در خصوص مواجهه با مفاهیم بزرگ مانند جهاد اکبر و جهاد اصغر داشتند. این میدانها، میدانهای تجلی حق بود، یعنی حقیقت در این میدانهایی که مرگ حضور جدی داشت، خیلی خوب حضور پیدا میکرد. این اتفاق، اتفاقی بینظیر در تاریخ اسلام است؛ جنگهایی که بودهاست، با این مداومت و آگاهی و شور، نبودهاند. این تجربهی زیستهای که بسیار در دسترس ما است باید در محتوای کار ما تاثیر بسیار زیادی بگذارد. ایران در حال حاضر یکی از مهمترین قدرتهای دنیاست، و اینکه این مورد در میان مردم و در رفتارهای آنها احساس نمیشود، بخشی از این حس حقارت مربوط به کمکاریهایی است که شاعران از خود بروز دادهاند. بنبستهای هنری، به راحتی میتواند شکسته شود و تنها به یک الله اکبر نیاز دارد. شاعران ما باید همت کنند و با استعانت از خدا و توسل به ائمه، از آنها، کمک بگیرند و این بنبستها را از بین ببرند.